Asset Publisher
Asset Publisher
Pierwszy sokół wędrowny zaobrączkowany
Pierwszy sokół wędrowny zaobrączkowany
Fot. B. Chrystman-Kurzawa. Obrączkowanie sokoła wędrownego.
Fot. B. Chrystman-Kurzawa. Zakładanie nadajnika dla sokoła
Fot. B. Chrystman-Kurzawa. Obrączkowanie sokoła wędrownego.
Fot. B. Chrystman-Kurzawa. Zakładanie nadajnika dla sokoła
Fot. B. Chrystman-Kurzawa. Wspinaczka po drzewie członka Stowarzyszenia Sokół w celu wyjęcia z gniazda młodego sokoła i zaobrączkowania go
Fot. B. Chrystman-Kurzawa. Transport po linie w worku pisklęcia sokoła w celu jego zaobrączkowania na ziemi
Z dumą informujemy, że na terenie Nadleśnictwa Góra Śląska zaobrączkowano pierwszego sokoła wędrownego (Falco peregrinus). To ważny moment w historii naszego regionu, a także kolejny krok w odbudowie populacji tego niezwykłego drapieżnika w Polsce.
Młody sokół – jedyny pisklak w gnieździe – został zaobrączkowany przez specjalistów ze Stowarzyszenia na Rzecz Dzikich Zwierząt „Sokół”. Na prawym skoku otrzymał zieloną obrączkę, która wskazuje, że pochodzi z populacji leśnej (nadrzewnej), natomiast na lewym skoku założono niebieską obrączkę – symbol pochodzenia z lęgu naturalnego.
Co ciekawe, dzięki zamontowanemu nadajnikowi telemetrycznemu, będziemy mogli śledzić dalsze losy tego konkretnego osobnika. To nieocenione źródło wiedzy o jego zachowaniu, wędrówkach i wyborze siedlisk. Dzięki takim informacjom możliwe jest prowadzenie skutecznej ochrony całego gatunku.
Biologia sokoła wędrownego – mistrz przestworzy
Sokół wędrowny to jeden z najbardziej fascynujących ptaków drapieżnych na świecie. Znany jest przede wszystkim ze swojej nadzwyczajnej prędkości – w locie nurkowym osiąga nawet ponad 300 km/h, co czyni go najszybszym zwierzęciem na Ziemi.
Ptaki te zaczynają gniazdowanie wczesną wiosną, a młode wykluwają się zwykle w kwietniu lub maju. W Polsce sokół najczęściej wybiera miejsca trudno dostępne – klify, wysokie drzewa, a coraz częściej także wieże przemysłowe i bloki mieszkalne.
Zaobrączkowany w naszym nadleśnictwie ptak to samiec, który obecnie waży około 680 g. Dla porównania – w tym wieku samiczki są znacznie większe i cięższe, mogą ważyć nawet o 300 g więcej. Ta różnica jest typowa dla tego gatunku i ma związek z różnicą w pełnionych rolach – większe samice lepiej znoszą trudy wysiadywania i obrony gniazda, a zwinne samce skuteczniej polują.
Rozwój populacji w Polsce i Europie
Jeszcze w połowie XX wieku sokół wędrowny był na skraju wyginięcia. Głównymi przyczynami były skażenia środowiska (m.in. DDT), kłusownictwo i utrata siedlisk. W Polsce gatunek całkowicie zanikł jako lęgowy na początku lat 70.
Dzięki ogromnemu wysiłkowi ornitologów, leśników i organizacji przyrodniczych, rozpoczęto program reintrodukcji. Stowarzyszenie „Sokół” od lat prowadzi działania mające na celu przywracanie gatunku w różnych środowiskach – zarówno w lasach, jak i w miastach.
Dziś szacuje się, że w Polsce gniazduje już ponad 200 par sokołów wędrownych, z czego coraz więcej w środowiskach naturalnych – właśnie takich jak nasz rewir leśny. To ogromny sukces ochrony przyrody i dowód na to, że działania człowieka mogą pomagać.
Naturalna wymiana genów – jak sokół buduje zdrową populację
Warto podkreślić, że samce sokoła wędrownego zwykle pozostają w pobliżu miejsca swojego wyklucia, natomiast samice mają tendencję do wędrówek na większe odległości. To naturalna strategia, która pozwala na wymianę genów między różnymi populacjami, co ma kluczowe znaczenie dla ich zdrowia genetycznego i długowieczności.
Zaobrączkowanie pierwszego młodego sokoła wędrownego w Nadleśnictwie Góra Śląska to kamień milowy dla naszej lokalnej przyrody i kolejny dowód na skuteczność programów ochrony gatunków zagrożonych, a także sukces leśników włożony w prowadzenie zrównoważonej gospodarki leśnej - powiedział Nadleśniczy Nadleśnictwa Góra Śląska Dariusz Kociubiński. Dzięki współpracy ludzi nauki, leśników i pasjonatów przyrody, możemy nie tylko obserwować powrót tych majestatycznych ptaków, ale też aktywnie wspierać ich przyszłość - dodał.
Trzymamy kciuki za naszego młodego sokoła.