Jan Gwalbert urodził się ok. 995 we Florencji, pochodził z rodziny florenckich patrycjuszy. Rodzice bardzo dbali o jego staranne wychowanie, ale chłopiec prowadził hulaszczy tryb życia. Jego życie zmieniło się z chwilą, kiedy zabito jego brata. Wówczas żądny zemsty dopadł mordercę i dobył miecza, by go zgładzić, lecz ten padł na kolana i błagał o litość: „na mękę Chrystusa”. To wydarzenie wywarło ogromny wpływ na zmianę jego postawy życiowej. Choć nie było to łatwe - przebaczył zbrodniarzowi, a sam wstąpił do klasztoru San Miniato. kilka lat później pod Fiesole zbudował klasztor, gdzie wraz z innymi zakonnikami opiekował się okalającym klasztor lasem pomnażając jego zasoby. Zmarł 12 lipca 1073 roku, a jego grób znajduje się w klasztorze Badia a Passignano w Val di Pesa, pod Florencją. W Polsce relikwie świętego znajdują się w świątyni parafii pw. św. Jana Gwalberta i św. Tekli we wsi Stany w województwie podkarpackim.

12 lipca jest oficjalną datą święta leśników.

Św. Jan Gwalbert, nazwany został bohaterem przebaczenia. 1 października 1193r. papież Celestyn III kanonizował go, a 12 stycznia 1951 roku papież Pius XII ogłosił św. Jana Gwalberta patronem leśników. Wspomnienie świętego obchodzone jest 12 lipca.

W leśnym kalendarzu dotąd nie istniała data, która wskazywałaby na oficjalne święto Ludzi Lasu. Od tego roku, decyzją Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych, taką datą jest 12 lipiec, czyli wspomnienie św. Jana Gwalberta, którego życie stało się uosobieniem misji współczesnego leśnictwa. Wypełniał swoje życie cierpliwą pracą, która prowadziła do pomnażania leśnych bogactw. Tak jak my dziś cierpliwie i pieczołowicie dbamy o otaczającą nas przyrodę pomnażając jej zasoby, kontynuujemy powierzoną nami misję, która wymaga wiele szacunku dla przyrody jak i drugiego człowieka.